Rozporzadzenie o KPiR 2012, Szkoła

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ROZPORZ
Ą
DZENIE
MINISTRA FINANSÓW
1)
z dnia 26 sierpnia 2003 r.
w sprawie prowadzenia podatkowej ksi
ę
gi przychodów i rozchodów
(tekst ujednolicony na podstawie: Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475, Nr 224, poz. 2226, z
2004 r. Nr 282, poz. 2807, z 2007 r. Nr 36, poz. 229 i Nr 140, poz. 988 oraz z 2010 r. Nr 252,
poz. 1691)
Stan prawny od 1 stycznia 2011 r.
Na podstawie art. 24a ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.
2)
) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1.
Rozporządzenie określa sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i
rozchodów, zwanej dalej "księgą", szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga,
aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy
zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a takŜe terminy zawiadomienia naczelnika
urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi.
§ 2.
1. Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz
spółki partnerskie, o których mowa w art. 24a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym", są obowiązane
prowadzić księgę, z zastrzeŜeniem ust. 2, według wzoru ustalonego w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, w sposób określony w rozdziale 2.
2. Rolnicy prowadzący gospodarstwo rolne bez zatrudnienia w nim pracowników, członków
rolniczych spółdzielni produkcyjnych oraz pracowników rolnych, wykonujący działalność
gospodarczą, osobiście lub z udziałem członków rodziny pozostających we wspólnym
gospodarstwie domowym, jeŜeli łączny przychód z tej działalności gospodarczej nie przekracza
10.000 zł w roku podatkowym, są obowiązani prowadzić księgę przeznaczoną dla tych rolników,
według wzoru ustalonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w sposób określony w rozdziale
3.
§ 3.
Określenia uŜyte w rozporządzeniu oznaczają:
1) towary - towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty),
wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub
obróbki, z tym Ŝe:
a) towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaŜy w stanie nieprzerobionym;
towarami handlowymi są równieŜ produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu
działów specjalnych produkcji rolnej,
b) materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy
świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów
podstawowych zalicza się równieŜ materiały stanowiące część składową (montaŜową)
wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz
opakowania
wysyłkowe
wielokrotnego
uŜytku
(np.
transportery,
palety),
jeŜeli
opakowania te nie są środkami trwałymi,
c) materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są
zuŜywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje
właściwości,
d) wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został
całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe,
geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym takŜe budowlane,
e) produkcją niezakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest
niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a takŜe wykonywane roboty, usługi przed
ich ukończeniem,
f) brakami są nieodpowiadające wymaganiom technicznym wyroby własnej produkcji,
całkowicie wykończone bądź teŜ doprowadzone do określonej fazy produkcji; brakami są
równieŜ towary handlowe, które na skutek uszkodzenia lub zniszczenia w czasie
transportu bądź magazynowania utraciły częściowo swą pierwotną wartość,
g) odpadami są materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek
zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość uŜytkową;
2) cena zakupu - cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o
podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy
imporcie powiększoną o naleŜne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe,
obniŜoną o rabaty opusty, inne podobne obniŜenia, w przypadku zaś otrzymania składnika
majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego
samego lub podobnego składnika;
3) cena nabycia - cenę zakupu składnika majątku powiększoną o koszty uboczne związane z
zakupem towarów i składników majątku do chwili złoŜenia w magazynie według ich cen
zakupu, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku oraz ubezpieczenia w
drodze;
4) koszt wytworzenia - wszelkie koszty związane bezpośrednio i pośrednio z przerobem
materiałów, z wykonywaniem usług lub pozyskaniem (wydobyciem) kopalin, z wyłączeniem
kosztów sprzedaŜy wyrobów gotowych i usług;
5) biuro rachunkowe - przedsiębiorcę uprawnionego na podstawie odrębnych przepisów do
prowadzenia ksiąg, który na podstawie umowy zawartej z podatnikiem świadczy usługi w
tym zakresie;
6) przychód - przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym;
7) wyposaŜenie - rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością,
niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych;
8) środki trwałe - środki trwałe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym;
9) wartości niematerialne i prawne - wartości niematerialne i prawne w rozumieniu przepisów
ustawy o podatku dochodowym;
10) przedsiębiorstwo wielozakładowe - działalność prowadzoną w oparciu o kilka zespołów
składników materialnych i niematerialnych, jakimi są w szczególności sklepy, zakłady,
punkty usługowe, przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych;
11) siedziba przedsiębiorstwa - miejsce połoŜenia przedsiębiorstwa wskazane w koncesji,
2
zezwoleniu lub zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej albo w
rejestrze przedsiębiorców, a w razie niedopełnienia tych obowiązków albo gdy działalność
jest wykonywana bez posiadania zorganizowanego zakładu - miejsce zamieszkania osoby
fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą; w przypadku spółek cywilnych osób
fizycznych - siedzibę spółki, a jeśli nie moŜna ustalić siedziby spółki - miejsce zamieszkania
jednego ze wspólników;
12) (uchylony);
13) zryczałtowane opodatkowanie podatkiem dochodowym - podatek opłacany na podstawie
ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych
przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.
3)
).
Rozdział 2
Sposób prowadzenia ksi
ę
gi przez podatników nieb
ę
d
ą
cych rolnikami
§ 4.
1. Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz
spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej
"podatnikami", prowadzą:
1) ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n
ust. 2-6 ustawy o podatku dochodowym;
2) ewidencję wyposaŜenia.
2. Ewidencją wyposaŜenia obejmuje się wyposaŜenie, którego wartość początkowa, w
rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł.
3. Ewidencja wyposaŜenia powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny
wpisu, datę nabycia, numer faktury lub rachunku, nazwę wyposaŜenia, cenę zakupu wyposaŜenia
lub koszt wytworzenia, numer pozycji, pod którą wpisano w księdze koszt związany z nabyciem
wyposaŜenia, datę likwidacji (w tym równieŜ datę sprzedaŜy lub darowizny) oraz przyczynę
likwidacji wyposaŜenia.
4. Podatnicy, którzy w ciągu roku podatkowego utracili lub zrzekli się prawa do
zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej albo
zakładają po raz pierwszy ewidencję wyposaŜenia, dokonują wyceny wyposaŜenia według cen
zakupu lub według wartości rynkowej z dnia załoŜenia ewidencji.
§ 5.
1. Podatnicy wypłacający pracownikom naleŜności ze stosunku pracy, o których mowa
w art. 12 ustawy o podatku dochodowym, są obowiązani prowadzić indywidualne (imienne)
karty przychodów pracowników, zwane dalej "kartami przychodów".
2. Karty przychodów powinny zawierać co najmniej następujące dane: imię i nazwisko
pracownika, Numer Identyfikacji Podatkowej, numer Powszechnego Elektronicznego Systemu
Ewidencji Ludności (PESEL), miesiąc, w którym nastąpiła wypłata, sumę osiągniętych w danym
miesiącu przychodów brutto (w gotówce i w naturze), koszty uzyskania przychodu, składkę na
ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe), podstawę obliczenia zaliczki w
danym miesiącu, razem dochód narastająco od początku roku, kwotę naleŜnej zaliczki na podatek
dochodowy obliczonej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, składkę na
powszechne ubezpieczenie zdrowotne, naleŜną zaliczkę na podatek dochodowy, datę przekazania
zaliczki na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego.
§ 6.
Podatnicy wykonujący:
3
1) działalność kantorową - prowadzą równieŜ według zasad określonych w przepisach prawa
dewizowego ewidencję wszystkich operacji powodujących zmianę stanu wartości
dewizowych i waluty polskiej, zwaną dalej "ewidencją kupna i sprzedaŜy wartości
dewizowych";
2) działalność w zakresie udzielania poŜyczek pod zastaw (prowadzenia lombardów) - są
obowiązani prowadzić równieŜ ewidencję poŜyczek i zastawionych rzeczy; ewidencja ta
powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, imię i nazwisko
poŜyczkobiorcy, adres, datę udzielenia poŜyczki, kwotę udzielonej poŜyczki, wysokość
umówionych odsetek w złotych, opis zastawionej rzeczy i jej wartość rynkową, termin
zwrotu poŜyczki wraz z odsetkami, datę i kwotę zwróconej poŜyczki wraz z odsetkami, datę
zwrotu zastawionej rzeczy, datę sprzedaŜy rzeczy i kwotę naleŜną z tytułu tej sprzedaŜy,
kwotę prowizji stanowiącej wartość spłaconych odsetek lub róŜnicę między kwotą uzyskaną
ze sprzedaŜy zastawionej rzeczy a kwotą udzielonej poŜyczki.
§ 7.
W przypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, zwłaszcza takimi jak:
rodzaj i rozmiar wykonywanej działalności, wiek oraz stan zdrowia, naczelnik urzędu
skarbowego, o którym mowa w § 10 ust. 2, na wniosek podatnika moŜe zwolnić go od
obowiązku prowadzenia księgi, jak równieŜ od poszczególnych czynności z zakresu prowadzenia
księgi. Wniosek musi być złoŜony co najmniej na 30 dni przed rozpoczęciem miesiąca, od
którego zwolnienie miałoby być zastosowane, a w razie rozpoczęcia wykonywania działalności
lub powstania obowiązku prowadzenia księgi w ciągu roku podatkowego - w terminie 14 dni od
dnia rozpoczęcia tej działalności lub powstania obowiązku prowadzenia księgi.
§ 8.
1. JeŜeli
na
zlecenie
podatnika
prowadzenie
księgi
zostało
powierzone
biuru
rachunkowemu, podatnik jest obowiązany:
1) w terminie siedmiu dni od dnia zawarcia umowy z biurem rachunkowym zawiadomić o tym
naczelnika urzędu skarbowego, któremu zostało złoŜone zawiadomienie o prowadzeniu
księgi, wskazując nazwę i adres biura, miejsce (adres) prowadzenia oraz przechowywania
księgi i dowodów związanych z jej prowadzeniem;
2) prowadzić w miejscu wykonywania działalności ewidencję sprzedaŜy, z zastrzeŜeniem ust. 3,
a w razie wykonywania działalności określonej w § 6 - takŜe ewidencje, o których mowa w
tym przepisie.
2. Podatnik jest obowiązany zbroszurować ewidencję sprzedaŜy, o której mowa w ust. 1 pkt
2, i kolejno ponumerować jej karty. Ewidencja powinna zawierać co najmniej następujące dane:
numer kolejny wpisu, datę uzyskania przychodu nieudokumentowanego fakturami, rachunkami
oraz kwotę tego przychodu.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy podatników, którzy
ewidencjonują obrót przy zastosowaniu kas rejestrujących w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), zwanej dalej "ustawą o
VAT".
4. Podatnicy, korzystający ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, jeŜeli nie
prowadzą odrębnej ewidencji sprzedaŜy, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o VAT, mogą w
ewidencji sprzedaŜy w odrębnej kolumnie wykazywać przychody podlegające opodatkowaniu
podatkiem od towarów i usług od czynności określonych w art. 5 ustawy o VAT oraz łączną
kwotę dziennej sprzedaŜy wynikającą z faktur, nie później jednak niŜ przed dokonaniem
sprzedaŜy w dniu następnym.
4
§ 9.
1. Podatnik jest obowiązany zbroszurować księgę i kolejno ponumerować jej karty.
2. Księga oraz dowody, na których podstawie są dokonywane w niej zapisy, musi znajdować
się na stałe w miejscu wykonywania działalności lub miejscu wskazanym przez podatnika jako
jego siedziba, z zastrzeŜeniem ust. 6, a jeŜeli prowadzenie księgi zostało zlecone biuru
rachunkowemu - w miejscu wskazanym przez podatnika stosownie do § 8 ust. 1 pkt 1.
3. W przypadku prowadzenia przedsiębiorstwa wielozakładowego księgi muszą znajdować
się w kaŜdym zakładzie. Podatnik moŜe jednak prowadzić jedną księgę w miejscu wskazanym
jako jego siedziba, pod warunkiem Ŝe w poszczególnych zakładach jest prowadzona co najmniej
ewidencja sprzedaŜy, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, a w razie wykonywania działalności
określonej w § 6 - równieŜ ewidencje określone w tym przepisie.
4. W przypadku dokonywania przesunięć (przerzutów) towarów handlowych oraz
materiałów podstawowych między zakładami naleŜącymi do tego samego podatnika, podatnik
dokumentuje te zdarzenia dowodami wewnętrznymi, zwanymi dalej "dowodami przesunięć".
Dowody te sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden przechowywany jest w
zakładzie, z którego dokonano przesunięcia towaru lub materiału, a drugi - w zakładzie, w
którym przyjęto te towary lub materiały.
5. Dowody przesunięć powinny zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny
wpisu, datę dokonania przesunięcia, nazwę towarów lub materiałów oraz ich ilość i wartość
obliczoną według cen zakupu. JeŜeli podatnik prowadzi jedną księgę dla przedsiębiorstwa
wielozakładowego, a zakupione towary przekazuje tylko do jednego zakładu (oddziału), nie ma
obowiązku sporządzania dowodu przesunięć, pod warunkiem Ŝe na dowodzie zakupu poda
nazwę zakładu, do którego przekazał te towary.
6. U podatników prowadzących działalność w zakresie handlu obnośnego i obwoźnego
księga musi znajdować się w miejscu wykonywania działalności. JeŜeli podatnik prowadzi
ewidencję, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, w miejscu wykonywania działalności musi
znajdować się co najmniej ta ewidencja. W tym przypadku przepisy ust. 4 i 5 stosuje się
odpowiednio.
§ 10.
1. Podatnicy są obowiązani załoŜyć księgę, a w razie obowiązku prowadzenia
ewidencji sprzedaŜy, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 - równieŜ tę ewidencję, na dzień 1 stycznia
roku podatkowego lub na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego.
2. Podatnicy, którzy rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej albo w
poprzednim roku podatkowym korzystali ze zryczałtowanego opodatkowania podatkiem
dochodowym lub prowadzili księgi rachunkowe, są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej
naczelnika
urzędu
skarbowego
właściwego
według
miejsca
zamieszkania
podatnika
o
prowadzeniu księgi w terminie 20 dni od dnia jej załoŜenia.
3. JeŜeli działalność jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki
jawnej osób fizycznych lub spółki partnerskiej, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, składają
wszyscy wspólnicy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania
kaŜdego z nich.
§ 11.
1. Podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy.
2. Za niewadliwą uwaŜa się księgę prowadzoną zgodnie z przepisami rozporządzenia i
objaśnieniami do wzoru księgi.
3. Księgę uwaŜa się za rzetelną, z zastrzeŜeniem ust. 4, jeŜeli dokonywane w niej zapisy
odzwierciedlają stan rzeczywisty.
4. Księgę uznaje się za rzetelną równieŜ, gdy:
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Rozporzadzenie o KPiR 2012, Szkoła

Tematy