rozporzadzenie o specjalizacjach(2), nauka, prawo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Rozporządzenie
Ministra Zdrowia
z dnia 20 października 2005 r.
w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów
(Dz. U. z dnia 28 października 2005 roku, Nr 213, poz. 1779 z późn. zmn.)
Na podstawie
ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty
(Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1.
Rozporządzenie określa:
1) wykaz specjalności lekarskich i lekarsko-dentystycznych;
2) ramowe programy specjalizacji;
3) sposób odbywania specjalizacji;
4) sposób i tryb składania Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego, zwanego dalej "PES";
5) warunki, jakie powinna spełniać jednostka organizacyjna prowadząca specjalizację;
6) warunki i tryb uznawania równoważności tytułu specjalisty uzyskanego za granicą.
§ 2.
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o lekarzu, należy przez to rozumieć również lekarza dentystę.
Rozdział 2
Wykaz specjalności lekarskich i lekarsko-dentystycznych
§ 3.
1. Ustala się wykaz specjalności:
1) lekarskich:
a) w podstawowych dziedzinach medycyny,
b) w szczegółowych dziedzinach medycyny;
2) lekarsko-dentystycznych w podstawowych dziedzinach medycyny.
2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
Rozdział 3
Ramowe programy specjalizacji lekarskich i lekarsko-dentystycznych
§ 4.
1. Ustala się ramowy program specjalizacji w podstawowych dziedzinach medycyny, zawierający:
1) zakres wymaganej wiedzy teoretycznej i wymaganych umiejętności praktycznych, które lekarz jest
obowiązany opanować w trakcie specjalizacji, z uwzględnieniem elementów danej dziedziny
medycyny oraz dziedzin pokrewnych, w szczególności elementów farmakologii klinicznej,
farmakoekonomiki, onkologii, medycyny paliatywnej, medycyny ratunkowej, promocji zdrowia i
zdrowia publicznego;
2) formy i metody pogłębiania i uzupełniania wiedzy teoretycznej oraz nabywania i doskonalenia
umiejętności praktycznych;
3) okres trwania specjalizacji;
4) formy i metody kontroli wraz z oceną wiedzy teoretycznej i nabytych umiejętności praktycznych;
5) zakres praktycznej znajomości co najmniej jednego z następujących języków: angielskiego,
francuskiego, niemieckiego lub hiszpańskiego;
6) kolejność składania poszczególnych części PES oraz jego zakres i strukturę.
2. Ustala się ramowy program specjalizacji w szczegółowych dziedzinach medycyny,
zawierający:
1) elementy programu specjalizacji w podstawowych dziedzinach medycyny, o których mowa w ust. 1, §
5 ust. 1, § 6 i 7;
2) okres trwania specjalizacji nie krótszy niż 2 lata, z tym że w przypadku specjalizacji odbywanych przez
lekarza posiadającego:
a) wyłącznie specjalizację w zakresie medycyny rodzinnej, którą uzyskał albo rozpoczął odbywać
przed dniem 29 kwietnia 1999 r. - dłuższy co najmniej o 2 lata od czasu trwania odpowiedniej
specjalizacji,
b) wyłącznie tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny rodzinnej uzyskany na podstawie
dotychczasowych przepisów albo na podstawie rozporządzenia - dłuższy co najmniej o rok od czasu
trwania odpowiedniej specjalizacji.
§ 5.
1. Formy i metody pogłębiania i uzupełniania wiedzy teoretycznej oraz nabywania i doskonalenia
umiejętności praktycznych, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2, obejmują w szczególności:
1) kurs specjalizacyjny wprowadzający w pierwszym roku odbywania specjalizacji, z wyłączeniem
lekarzy posiadających I stopień specjalizacji tożsamej ze specjalizacją aktualnie odbywaną,
obejmujący w szczególności:
a) podstawy dobrej praktyki lekarskiej, w tym zasady praktyki opartej na rzetelnych i aktualnych
publikacjach,
b) podstawy farmakoekonomiki,
c) formalnoprawne podstawy doskonalenia zawodowego lekarzy,
d) podstawy onkologii,
e) wprowadzenie do medycyny rodzinnej,
f) wprowadzenie do przedmiotów klinicznych objętych programem danej specjalizacji;
2) jednolity dla wszystkich specjalności, z wyjątkiem specjalizacji w dziedzinie zdrowia publicznego,
kurs specjalizacyjny w zakresie zdrowia publicznego - zakończony kolokwium, obejmujący w
szczególności następujące zagadnienia:
a) promocję zdrowia,
b) prawo medyczne,
c) bioetykę,
d) organizację i ekonomikę zdrowia,
e) orzecznictwo lekarskie;
3) samokształcenie, w tym napisanie pracy poglądowej lub opublikowanie w recenzowanym czasopiśmie
medycznym pracy oryginalnej, której temat odpowiada programowi właściwej specjalizacji, zwanej
dalej "pracą oryginalną";
4) szkolenie i uczestniczenie w wykonywaniu oraz wykonanie w ustalonej liczbie określonych zabiegów
lub procedur medycznych:
a) wykonywanych z asystą lub pod nadzorem kierownika specjalizacji albo lekarza specjalisty przez
niego wyznaczonego - oznaczonych kodem "A",
b) w których lekarz uczestniczy jako pierwsza asysta - oznaczonych kodem "B",
c) w których lekarz uczestniczy jako druga asysta - oznaczonych kodem "C";
5) staże kierunkowe obejmujące szczegółowo określony zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności
praktycznych, które lekarz jest obowiązany zrealizować w ramach danego stażu, w tym uczestniczenie
w wykonywaniu oraz wykonanie w ustalonej liczbie określonych zabiegów lub procedur medycznych,
o których mowa w pkt 4, a w szczególności:
a)w specjalizacji w dziedzinie audiologii i foniatrii - staż kierunkowy w zakresie
otorynolaryngologii, obejmujący okres pierwszych 24 miesięcy odbywania specjalizacji,
b) w specjalizacji w dziedzinie neonatologii - staż kierunkowy w zakresie pediatrii, obejmujący
okres pierwszych 30 miesięcy odbywania specjalizacji,
c) w specjalizacji w dziedzinach: kardiologii, medycyny nuklearnej oraz onkologii klinicznej - staż
kierunkowy w zakresie chorób wewnętrznych, obejmujący okres pierwszych 24 miesięcy odbywania
specjalizacji,
d) w specjalizacji w dziedzinach ortopedii i traumatologii narządu ruchu oraz położnictwa i
ginekologii - staż kierunkowy w zakresie chirurgii ogólnej, obejmujący okres pierwszych 12 miesięcy
odbywania specjalizacji,
e) w specjalizacji w dziedzinie otorynolaryngologii - staż kierunkowy w zakresie chirurgii ogólnej i
w innych odpowiednich dziedzinach chirurgicznych, obejmujący okres pierwszych 12 miesięcy
odbywania specjalizacji,
f) w specjalizacji w dziedzinach: chirurgii klatki piersiowej, chirurgii plastycznej oraz urologii - staż
kierunkowy w zakresie chirurgii ogólnej, obejmujący okres pierwszych 24 miesięcy odbywania
specjalizacji,
g) w specjalizacji w dziedzinie kardiochirurgii - staż kierunkowy w zakresie chirurgii ogólnej oraz w
innych odpowiednich dziedzinach chirurgicznych, obejmujący okres pierwszych 24 miesięcy
odbywania specjalizacji, z zastrzeżeniem, że staż kierunkowy w zakresie chirurgii ogólnej nie może
trwać krócej niż 12 miesięcy,
h) w specjalizacji w dziedzinie chirurgii szczękowo-twarzowej - staże kierunkowe w zakresie
chirurgii ogólnej, ortopedii i traumatologii narządu ruchu oraz otorynolaryngologii, obejmujące okres
pierwszych 12 miesięcy odbywania specjalizacji, a w przypadku lekarza posiadającego wyłącznie
prawo wykonywania zawodu lekarza - również w zakresie chirurgii stomatologicznej, ortodoncji,
stomatologii dziecięcej i protetyki stomatologicznej, obejmujące okres 8 miesięcy odbywania
specjalizacji, natomiast w przypadku lekarza posiadającego wyłącznie prawo wykonywania zawodu
lekarza dentysty - również w zakresie chorób wewnętrznych, chirurgii dziecięcej, intensywnej terapii i
medycyny ratunkowej, psychiatrii, diagnostyki laboratoryjnej i transfuzjologii, obejmujące okres 11
miesięcy odbywania specjalizacji,
i) w specjalizacji w dziedzinach: chirurgii stomatologicznej, ortodoncji, periodontologii, protetyki
stomatologicznej, stomatologii dziecięcej oraz stomatologii zachowawczej z endodoncją - staże
kierunkowe w zakresie innych niż dana specjalność dziedzin stomatologii, obejmujące okres co
najmniej 12 miesięcy odbywania specjalizacji,
j) w specjalizacji w dziedzinie transfuzjologii klinicznej - staż kierunkowy w zakresie chorób
wewnętrznych, obejmujący okres pierwszych 12 miesięcy odbywania specjalizacji;
6) pełnienie dyżurów medycznych, które lekarz jest obowiązany pełnić w czasie realizacji programu
odpowiedniej specjalizacji, w liczbie określonej w tym programie, nie mniej niż 3 dyżury w miesiącu.
2. Program kursu specjalizacyjnego w zakresie zdrowia publicznego ustala zespół ekspertów, o
którym mowa w § 9 ust. 1, i zatwierdza minister właściwy do spraw zdrowia.
§ 6.
Okres trwania specjalizacji jest:
1) w dziedzinach: periodontologia, stomatologia dziecięca i stomatologia zachowawcza z endodoncją -
nie krótszy niż 3 lata, a w przypadku lekarzy dentystów posiadających specjalizację I stopnia w
zakresie stomatologii ogólnej lub odpowiednią specjalizację II stopnia albo tytuł specjalisty w innej
dziedzinie stomatologii - nie krótszy niż 2 lata;
2) w dziedzinach: medycyna rodzinna, zdrowie publiczne oraz chirurgia stomatologiczna, ortodoncja,
protetyka stomatologiczna - nie krótszy niż 4 lata, a w przypadku lekarzy albo lekarzy dentystów
posiadających odpowiednią specjalizację I stopnia lub specjalizację I i II stopnia lub tytuł specjalisty
w odpowiedniej dziedzinie medycyny - nie krótszy niż 3 lata;
3) w dziedzinach: anestezjologia i intensywna terapia, chirurgia dziecięca, chirurgia klatki piersiowej,
chirurgia ogólna, kardiochirurgia, neurochirurgia, ortopedia i traumatologia narządu ruchu,
otorynolaryngologia, położnictwo i ginekologia, urologia - nie krótszy niż 6 lat, a w przypadku
lekarzy posiadających odpowiednią specjalizację I stopnia - nie krótszy niż 4 lata, natomiast w
przypadku lekarzy posiadających odpowiednią specjalizację I i II stopnia lub tytuł specjalisty w
odpowiedniej dziedzinie medycyny - nie krótszy niż 3 lata;
4) w dziedzinie chirurgia szczękowo-twarzowa - nie krótszy niż 6 lat, natomiast jeżeli lekarz posiada
jednocześnie prawo wykonywania zawodu lekarza i prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty
albo odpowiednią specjalizację I stopnia - nie krótszy niż 5 lat, a w przypadku lekarza posiadającego
odpowiednią specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w odpowiedniej dziedzinie medycyny - nie
krótszy niż 4 lata;
5) w specjalizacji w dziedzinie onkologii klinicznej dla lekarzy posiadających specjalizację II stopnia w
dziedzinie chemioterapii nowotworów - nie krótszy niż 6 miesięcy;
6)
w zakresie pozostałych specjalności podstawowych - nie krótszy niż 5 lat, w przypadku lekarzy
posiadających odpowiednią specjalizację I stopnia - nie krótszy niż 3 lata, a w przypadku lekarzy
posiadających odpowiednią specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w podstawowej dziedzinie
medycyny - nie krótszy niż 2 lata.
§ 7.
Sprawdzanie wiedzy teoretycznej i nabytych umiejętności praktycznych, o którym mowa w § 4
ust. 1 pkt 4, obejmuje w szczególności:
1) złożenie kolokwiów cząstkowych z zakresu wiedzy teoretycznej i zaliczanie sprawdzianów z
umiejętności praktycznych potwierdzonych wykonanymi samodzielnie przez lekarza zabiegami i
procedurami medycznymi;
2) złożenie kolokwium z zakresu wiedzy teoretycznej i zaliczenie sprawdzianu z umiejętności
praktycznych potwierdzonych wykonanymi samodzielnie przez lekarza zabiegami i procedurami
medycznymi, objętych programem stażu kierunkowego;
3) złożenie sprawdzianu z zakresu określonego programem kursu szkoleniowego;
4) ocenę złożonych opracowań teoretycznych, pracy poglądowej lub pracy oryginalnej.
§ 8.
1. Praktyczna znajomość języków, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 5, umożliwia wykazanie się
umiejętnością:
1) rozumienia tekstu pisanego, w szczególności dotyczącego literatury fachowej i piśmiennictwa
lekarskiego;
2) porozumienia się z pacjentem, lekarzami i przedstawicielami innych zawodów medycznych;
3) pisania zgodnie z zasadami ortografii tekstów medycznych, w szczególności opinii i orzeczeń
lekarskich.
2. Praktyczna znajomość języka, o której mowa w ust. 1, powinna być potwierdzona zaliczeniem
w Studium Języków Obcych uczelni medycznej albo uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i
badawczą w dziedzinie nauk medycznych.
§ 9.
1. Program specjalizacji opracowuje i aktualizuje zespół ekspertów powołany przez ministra
właściwego do spraw zdrowia. Program specjalizacji opiniuje Naczelna Rada Lekarska, zwana dalej
"NRL", redaguje Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, zwane dalej "CMKP", i
zatwierdza minister właściwy do spraw zdrowia.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia powołuje zespół ekspertów, o którym mowa w ust. 1, na
wniosek Dyrektora CMKP, spośród lekarzy posiadających specjalizację w dziedzinie medycyny, dla
której ma być opracowany program specjalizacji, lub w dziedzinach pokrewnych, w szczególności
spośród osób zgłoszonych przez konsultanta krajowego danej dziedziny medycyny oraz konsultantów
krajowych dziedzin pokrewnych, stowarzyszenia lekarskie, zwane dalej "towarzystwami naukowymi",
CMKP oraz NRL.
3. Na przewodniczącego zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw zdrowia powołuje konsultanta krajowego w dziedzinie medycyny, dla której ma być
opracowany program specjalizacji.
4. CMKP koordynuje i organizuje działania związane z opracowaniem oraz aktualizacją
programów specjalizacji.
5. CMKP podaje do wiadomości zatwierdzone programy specjalizacji, w formie publikacji i
informacji na stronie internetowej CMKP.
§ 10.
1.Program specjalizacji w podstawowej dziedzinie medycyny w przypadku lekarza
posiadającego specjalizację I stopnia lub I i II stopnia lub tytuł specjalisty w odpowiedniej dziedzinie
medycyny powinien uwzględniać zakres wiedzy teoretycznej lub umiejętności praktycznych lekarza
oraz okres odbytej specjalizacji.
2. Program specjalizacji w dziedzinach: balneologii i medycyny fizykalnej, geriatrii, medycyny
paliatywnej i transfuzjologii w przypadku lekarza, który posiada wyłącznie specjalizację lub tytuł
specjalisty w dziedzinie medycyny rodzinnej, uwzględnia zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności
praktycznych lekarza oraz okres odbytej specjalizacji, z uwzględnieniem § 4 ust. 2 pkt 2.
Rozdział 4
Warunki, jakim powinny odpowiadać jednostki organizacyjne prowadzące specjalizacje
§ 11.
1. Specjalizacja może być prowadzona przez jednostki organizacyjne, o których mowa w
1) ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, zwanej dalej
"ustawą", po uzyskaniu przez te jednostki wpisu na listę prowadzoną przez ministra właściwego do
spraw zdrowia,
2) ust. 1 pkt 3 ustawy, po uzyskaniu wpisu do rejestru podmiotów prowadzących kształcenie
podyplomowe lekarzy i lekarzy dentystów
- jeżeli spełniają warunki określone w ust. 2.
2. Jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 1, ubiegająca się o prowadzenie specjalizacji
jest obowiązana spełniać następujące warunki:
1) jest jednostką, której działalność odpowiada profilowi prowadzonej specjalizacji, albo ma w swojej
strukturze organizacyjnej oddziały szpitalne lub inne komórki organizacyjne o profilu
odpowiadającym prowadzonej specjalizacji, a jeżeli zamierza prowadzić specjalizację w dziedzinie:
a) medycyna rodzinna:
– regionalny ośrodek kształcenia lekarza rodzinnego albo
– ośrodek kształcenia lekarza rodzinnego,
b) zdrowie publiczne - ośrodek kształcenia lekarzy w zakresie zdrowia publicznego;
2) jest szpitalem klinicznym oraz zawarła umowy o prowadzenie odpowiedniej specjalizacji z właściwymi
jednostkami organizacyjnymi szkół wyższych lub jednostkami badawczo-rozwojowymi, jeżeli
zamierza prowadzić specjalizację w dziedzinie: farmakologia kliniczna, immunologia kliniczna,
medycyna sądowa, mikrobiologia lekarska i patomorfologia;
3) zapewnia warunki merytoryczne i organizacyjne, umożliwiające realizację programu specjalizacji
określonej liczbie lekarzy;
4) powołała komisje sprawujące nadzór lub zapewnia pełnienie nadzoru w ramach istniejącej struktury
organizacyjnej:
a) w przypadku szpitali - nad jakością działalności dydaktycznej i leczniczej, a w szczególności nad:
– kształceniem podyplomowym lekarzy,
– analizą skuteczności leczenia,
– analizą przyczyn zgonów,
– zakażeniami szpitalnymi,
b) w przypadku innych jednostek organizacyjnych - nad jakością działalności dydaktycznej w
zakresie kształcenia podyplomowego lekarzy lub lekarzy dentystów;
5) zatrudnia lub posiada zatrudnionych na stanowisku służbowym w oddziałach szpitalnych lub w
komórkach organizacyjnych, o których mowa w pkt 1:
a) co najmniej dwóch lekarzy z tytułem specjalisty lub z drugim stopniem specjalizacji w
odpowiedniej dziedzinie medycyny lub
b) co najmniej dwóch lekarzy z tytułem specjalisty lub drugim stopniem specjalizacji w dziedzinie
pokrewnej - w przypadku specjalności, dla których przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w
życie
Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie
specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów (Dz. U. Nr 31, poz. 302 i Nr 61, poz. 676 oraz z 2000 r.
Nr 6, poz. 84) nie przewidywały uzyskania II stopnia specjalizacji lub tytułu specjalisty, lub
c) co najmniej jednego lekarza z tytułem specjalisty lub drugim stopniem specjalizacji w
odpowiedniej dziedzinie stomatologii - w przypadku jednostek organizacyjnych lub komórek
organizacyjnych realizujących specjalizację w dziedzinach stomatologii, z wyjątkiem chirurgii
szczękowo-twarzowej;
d) co najmniej jednego lekarza z tytułem specjalisty lub drugim stopniem specjalizacji w dziedzinie
farmakologii klinicznej, w przypadku specjalizacji w dziedzinie farmakologii klinicznej;
6) zapewnia:
a) pełnienie obowiązków kierowników specjalizacji przez lekarzy:
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

rozporzadzenie o specjalizacjach(2), nauka, prawo

Tematy