Rozporządzenie w sprawie osnów geodezyjnych, Geodezja, Rozporządzenia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
DZIENNIK USTAW
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Warszawa, dnia 30 marca 2012 r.
Poz. 352
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ADMINISTRACJI I CYFRYZACJI
1)
z dnia 14 lutego 2012 r.
w sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych
Na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r.
Nr 193, poz. 1287) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1)  organizację, tryb i standardy techniczne zakładania i utrzymywania podstawowych osnów geodezyjnych, grawime-
trycznych i magnetycznych oraz szczegółowych osnów geodezyjnych;
2)  szczegółowy zakres informacji gromadzonych w bazie danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyj-
nych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz w bazie danych szczegółowych osnów geodezyjnych;
3)  standardy techniczne dotyczące tworzenia, aktualizacji i udostępniania baz, o których mowa w pkt 2.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1)  klasie osnowy – rozumie się przez to cechę osnowy określającą jej znaczenie w pracach geodezyjnych i kartograficz-
nych, kolejność włączania punktów osnowy do procesu wyrównywania, a także dokładność określenia po wyrównaniu
obserwacji;
2)  osnowie wielofunkcyjnej – rozumie się przez to osnowę, której punkty spełniają jednocześnie kryteria określone dla co
najmniej dwóch rodzajów osnowy;
3)  punkcie osnowy – rozumie się przez to punkt, który ma położenie wyznaczone w państwowym systemie odniesień prze-
strzennych, na którym wyznaczono wielkość fizyczną, charakterystyczną dla określonego rodzaju osnowy, oraz błąd jej
wyznaczenia, ma niepowtarzalny numer, został oznaczony w terenie znakiem geodezyjnym, ma sporządzony opis topo-
graficzny oraz którego dane są umieszczone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym prowadzonym
przez uprawniony do tego organ;
4)  systemie ASG-EUPOS – rozumie się przez to uruchomioną w 2008 r. ogólnopolską sieć stacji referencyjnych zarządza-
ną przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii;
5)  wykonawcy – rozumie się przez to podmiot lub jednostkę organizacyjną, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia
17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, lub osoby działające w ich imieniu;
6)  wysokości geodezyjnej – rozumie się przez to odległość danego punktu od powierzchni elipsoidy odniesienia mierzoną
wzdłuż normalnej do elipsoidy.
1)
  Minister Administracji i Cyfryzacji kieruje działem administracji rządowej – administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 roz-
porządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Administracji
i Cyfryzacji (Dz. U. Nr 248, poz. 1479).
Dziennik Ustaw
– 2 –
Poz. 352
Rozdział 2
Organizacja i tryb zakładania i utrzymywania podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych
i magnetycznych oraz szczegółowych osnów geodezyjnych
§ 3. 1. Osnowy geodezyjną, grawimetryczną i magnetyczną dzieli się według kryterium dokładności i sposobu ich za-
kładania na osnowę podstawową fundamentalną, osnowę podstawową bazową i osnowę szczegółową.
2. Niezależnie od podziału, o którym mowa w ust. 1, wprowadza się podział osnów geodezyjnej, grawimetrycznej
i magnetycznej na klasy, oznaczane cyframi arabskimi, w których: osnowa podstawowa fundamentalna jest osnową 1. kla-
sy, osnowa podstawowa bazowa jest osnową 2. klasy, a osnowa szczegółowa jest osnową 3. klasy.
3. Podstawowym kryterium zaliczenia punktu osnowy do odpowiedniej klasy jest dokładność wyznaczenia wielkości
właściwych dla danego rodzaju osnowy, określona przez wartość błędu średniego wyznaczonej wielkości.
§ 4. 1. Podstawowe fundamentalne osnowy geodezyjną, grawimetryczną i magnetyczną stanowią punkty wyznaczone
w sieciach o najwyższej dokładności, które przenoszą na obszar kraju:
1)  w przypadku osnowy geodezyjnej – geodezyjny układ odniesienia i układ wysokości, o których mowa w przepisach
wydanych na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, zwanej dalej
„ustawą”;
2)  w przypadku osnowy grawimetrycznej – europejski grawimetryczny układ odniesienia, określony przez jednolitą euro-
pejską sieć grawimetryczną, którego fizyczną realizacją na obszarze kraju są punkty absolutne, na których pomiary
przyspieszenia siły ciężkości Ziemi zostały wykonane grawimetrami absolutnymi, które uczestniczyły co najmniej
w dwóch międzynarodowych kampaniach porównawczych;
3)  w przypadku osnowy magnetycznej – europejski magnetyczny układ odniesienia, określony przez sieć obserwatoriów
magnetycznych w Europie, którego fizyczną realizacją na obszarze kraju są magnetyczne punkty wiekowe, na których
pomiary wartości elementów pola magnetycznego Ziemi zostały odniesione do wartości określonych w obserwatorium
magnetycznym.
2. Podstawowe bazowe osnowy geodezyjną, grawimetryczną i magnetyczną stanowią punkty wyznaczone w sieciach
o najwyższej dokładności, rozmieszczone równomiernie na obszarze całego kraju, realizujące na tym obszarze układy od-
niesienia, o których mowa w ust. 1.
3. Szczegółową osnowę geodezyjną stanowią punkty wyznaczone w sieciach będących rozwinięciem podstawowej
osnowy geodezyjnej. Stopień zagęszczenia punktów jest zróżnicowany w zależności od stopnia zurbanizowania terenu,
większy na terenach zabudowanych lub przeznaczonych pod inwestycje, a mniejszy na terenach rolnych i leśnych, przy
czym przeznaczenie terenu określa się na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku
jego braku na podstawie kierunków zmian w przeznaczeniu terenów, określonych w studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy.
§ 5. 1. Zakładanie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych polega na założeniu nowych znaków geo-
dezyjnych i wykonaniu pomiarów.
2. Okresowe modernizacje osnów, o których mowa w § 3 ust. 1, polegające w szczególności na: przeglądzie punktów,
odtworzeniu lub założeniu nowych znaków geodezyjnych i urządzeń zabezpieczających te znaki oraz wykonaniu pomia-
rów, przeprowadza się w celu doprowadzenia ich do stanu odpowiadającego standardowi technicznemu, o którym mowa
w § 13, przy czym:
1)  modernizację podstawowej osnowy geodezyjnej przeprowadza się nie rzadziej niż co 20 lat, a osnowy zakładanej meto-
dami satelitarnymi nie rzadziej niż co 10 lat;
2)  modernizację podstawowej osnowy grawimetrycznej i podstawowej osnowy magnetycznej przeprowadza się nie rza-
dziej niż co 20 lat, a pomiary elementów pola magnetycznego Ziemi na magnetycznych punktach wiekowych wykonu-
je się nie rzadziej niż co 5 lat;
3)  modernizację szczegółowej osnowy geodezyjnej przeprowadza się w miarę potrzeb wynikających z rozwoju gospodar-
czego kraju, a miejscowo także w trakcie wykonywania innych prac geodezyjnych i kartograficznych;
4)  podczas modernizacji osnowy szczegółowej przeglądowi podlegają wszystkie punkty osnowy podstawowej położone
na obszarze modernizowanej osnowy.
Dziennik Ustaw
– 3 –
Poz. 352
§ 6. 1. Punkty osnowy stabilizuje się w terenie znakami geodezyjnymi w sposób i w miejscach zapewniających ich wie-
loletnie przetrwanie.
2. Punkt osnowy może mieć trwale stabilizowane punkty ekscentryczne, które zalicza się do tej samej klasy osnowy.
3. Dla każdego punktu osnowy wykonuje się opis topograficzny umożliwiający:
1)  odnalezienie i zidentyfikowanie punktu;
2)  odtworzenie miejsca położenia punktu.
§ 7. 1. Metody i technologie pomiaru stosowane przy zakładaniu osnów, o których mowa w § 3 ust. 1, mają być tak
dobrane, aby wykonawcy tych prac oraz organy Służby Geodezyjnej i Kartograficznej miały możliwość dokonywania kon-
troli na poszczególnych etapach tych prac, która polegałaby w szczególności na:
1)  co najmniej dwukrotnym, niezależnym wykonywaniu pomiarów i obliczeń;
2)  wykonywaniu obserwacji nadliczbowych;
3)  porównywaniu wyników pomiaru i obliczeń w celu wykrycia i eliminacji błędów grubych, przy czym za błąd gruby
należy uważać błąd, którego wartość przekracza co najmniej trzykrotnie oszacowaną wielkość błędu pomiaru lub obli-
czeń, a także oczywistą omyłkę, w szczególności: w jednostkach albo zakresie pomiaru.
2. Instrumenty i przymiary używane przy zakładaniu i modernizacji osnów, o których mowa w § 3 ust. 1, powinny mieć
przeprowadzone podstawowe i okresowe badania techniczne i wyznaczone poprawki komparacyjne.
3. Badania podstawowe i okresowe instrumentów i przymiarów wykonuje się w laboratoriach upoważnionych do wyda-
wania certyfikatów zgodności, na zasadach określonych w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. – Prawo o miarach (Dz. U.
z 2004 r. Nr 243, poz. 2441, z późn. zm.
2)
).
4. Przed rozpoczęciem pomiarów i po ich zakończeniu, a także w przypadku zaistnienia podejrzeń co do zmiany warto-
ści parametrów technicznych instrumentów i przymiarów, wykonuje się dodatkowe pomiary sprawdzające.
5. Pomiarów sprawdzających, o których mowa w ust. 4, dokonuje wykonawca prac.
6. Dokumenty potwierdzające wykonanie badań technicznych i pomiarów sprawdzających, o których mowa w ust. 2–4,
dołącza się do geodezyjnej dokumentacji technicznej.
§ 8. 1. Przed rozpoczęciem pomiarów sprawdza się stan znaku geodezyjnego, a w przypadku zaistnienia podejrzeń co
do zmiany położenia znaku wykonuje się dodatkowe pomiary sprawdzające, natomiast w odniesieniu do:
1)  punktu osnowy grawimetrycznej – przed rozpoczęciem pomiaru dokonuje się sprawdzenia gradientu pionowego siły
ciężkości Ziemi;
2)  punktu osnowy magnetycznej – przed rozpoczęciem pomiaru dokonuje się sprawdzenia gradientu poziomego pola mag-
netycznego Ziemi.
2. Pomiary osnów wykonuje się w odniesieniu do centra znaku geodezyjnego, przy czym centrem jest odpowiednio:
1)  dla punktów osnowy stabilizowanych wielopoziomowo – fizycznie zaznaczony centr znaku podziemnego albo zasadni-
czego elementu znaku;
2)  dla punktów osnowy stabilizowanych jednopoziomowo – fizycznie zaznaczony środek znaku;
3)  dla punktów osnowy wysokościowej – najwyższy punkt zasadniczego elementu znaku.
§ 9. Obserwacje wyrównuje się w sposób ścisły, metodą najmniejszych kwadratów, przy założeniu bezbłędności punk-
tów nawiązania, jeżeli wyrównanie wykonuje się z wymogiem punktów nawiązania.
2)
  Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 163, poz. 1362 i Nr 180, poz. 1494, z 2006 r.
Nr 170, poz. 1217 i Nr 249, poz. 1834, z 2007 r. Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 18, poz. 97 i Nr 91,
poz. 740, z 2010 r. Nr 66, poz. 421 i Nr 107, poz. 679 oraz z 2011 r. Nr 64, poz. 332.
Dziennik Ustaw
– 4 –
Poz. 352
§ 10. 1. Dopuszcza się stosowanie nowych metod pomiaru, typów instrumentów pomiarowych i konstrukcji geome-
trycznych sieci punktów, wynikających z postępu technicznego i technologicznego, pod warunkiem uzyskania dokładności
wyznaczeń wynikowych określonych rozporządzeniem.
2. Dopuszcza się stosowanie modeli matematycznych, zalecanych do stosowania przez Międzynarodową Asocjację
Geodezji (IAG), opisujących geometryczne lub fizyczne parametry Ziemi i jej orientację w przestrzeni, do określenia reduk-
cji pomiarów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych, pod warunkiem uzyskania dokładności wyznaczeń wyni-
kowych określonych rozporządzeniem.
3. Redukcje pomiarów i obliczenia prowadzi się z precyzją o jeden rząd większą od dokładności wyników końcowych.
§ 11. Kierowanie pracami geodezyjnymi i kartograficznymi związanymi z zakładaniem lub modernizacją podstawo-
wych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych, a także szczegółowych osnów geodezyjnych, powierza się
osobom posiadającym uprawnienia zawodowe, o których mowa w art. 43 pkt 3 ustawy.
§ 12. 1. Geodezyjną dokumentację techniczną z zakładania i modernizacji osnów geodezyjnych, grawimetrycznych
i magnetycznych przekazuje się do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.
2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przekazuje się za pomocą środków komunikacji elektronicznej albo na infor-
matycznych nośnikach danych, a jeżeli były wykonywane dokumenty w formie analogowej, przekazuje się oryginały tych
dokumentów niezależnie od formy cyfrowej.
3. Operat techniczny zawierający dokumentację, o której mowa w ust. 1, podpisuje wykonawca, a poszczególne doku-
menty podpisuje osoba kierująca pracami.
§ 13. Standard techniczny zakładania i utrzymywania podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magne-
tycznych oraz szczegółowych osnów geodezyjnych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
Rozdział 3
Zakres informacji gromadzonych w bazie danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych,
grawimetrycznych i magnetycznych oraz w bazie danych szczegółowych osnów geodezyjnych
§ 14. 1. Baza danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych
oraz baza danych szczegółowych osnów geodezyjnych stanowią część składową państwowego zasobu geodezyjnego i kar-
tograficznego.
2. Bazy danych, o których mowa w ust. 1, są prowadzone w systemie teleinformatycznym i obejmują:
1)  dane oraz informacje, o których mowa w § 15 ust. 1 i 2;
2)  usługi udostępniania danych;
3)  funkcje importu i eksportu danych;
4)  funkcje importu danych z rejestrów publicznych, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, 4, 5 i 6 oraz w ust. 1b ustawy.
§ 15. 1. W bazie danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycz-
nych gromadzi się dane oraz zbiory obserwacji i opracowań wyników tych obserwacji, odnoszące się do osnów podstawo-
wych założonych na obszarze całego kraju.
2. W bazie danych szczegółowych osnów geodezyjnych gromadzi się dane oraz zbiory obserwacji i opracowań wyni-
ków tych obserwacji, odnoszące się do osnów szczegółowych założonych na obszarze właściwego powiatu.
3. Specyfikację modelu pojęciowego baz danych, o których mowa w ust. 1 i 2, w postaci schematu aplikacyjnego UML
określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 16. 1. Dane gromadzone w bazie danych, o której mowa w § 15 ust. 1, obejmują co najmniej:
1)  numery punktów podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych;
2)  współrzędne i wysokości w państwowym systemie odniesień przestrzennych;
Dziennik Ustaw
– 5 –
Poz. 352
3)  błędy średnie współrzędnych i wysokości po wyrównaniu;
4) opisy topograficzne.
2. Dane, o których mowa w § 15 ust. 1, w zależności od rodzaju osnowy obejmują dane wskazane w ust. 1 oraz dane
dotyczące:
1)  wartości przewyższeń;
2)  wartości przyspieszenia siły ciężkości;
3)  wartości elementów pola magnetycznego Ziemi.
3. Zbiory obserwacji, o których mowa w § 15 ust. 1, w zależności od rodzaju osnowy obejmują dane wskazane
w ust. 1 pkt 1 oraz dane dotyczące:
1)  wartości obserwowanych i wyrównanych;
2)  charakterystyk dokładnościowych obserwacji.
4. Dane gromadzone w bazie danych, o której mowa w § 15 ust. 2, obejmują co najmniej:
1)  numery punktów szczegółowych osnów geodezyjnych;
2)  współrzędne i wysokości w państwowym systemie odniesień przestrzennych;
3)  błędy średnie współrzędnych i wysokości po wyrównaniu;
4) opisy topograficzne.
5. Dane, o których mowa w § 15 ust. 2, w przypadku osnowy wysokościowej obejmują dane wskazane w ust. 4 oraz
przewyższenia.
6. Zbiory obserwacji, o których mowa w § 15 ust. 2, obejmują dane wskazane w ust. 4 pkt 1 oraz dane dotyczące:
1)  wartości obserwowanych i wyrównanych;
2)  charakterystyk dokładnościowych obserwacji.
§ 17. 1. Bazy danych, o których mowa w § 15 ust. 1 i 2, tworzy się według następujących założeń:
1)  jednostką organizacyjną gromadzenia danych, obserwacji i informacji jest punkt osnowy występujący jako punkt poje-
dynczy albo zespół punktów, obejmujący: punkt główny, ekscentry, punkty przeniesienia i punkty kierunkowe;
2)  każdy punkt otrzymuje identyfikator niezmienny i niepowtarzalny w skali całego kraju, według którego są grupowane
dane i informacje;
3)  każdemu punktowi osnowy, niezależnie od rodzaju osnowy, przypisuje się atrybuty odnoszące się do:
a)  obiektu OS_OgolnyPunktOsnowy, zwanego dalej „OPO”, zawierającego relacje pomiędzy rodzajami osnów, przed-
stawionego w tabeli nr 1 załącznika nr 3 do rozporządzenia,
b)  obiektu BT_OperatTech, zawierającego informacje o źródle pochodzenia danych, przedstawionego w tabeli nr 32
załącznika nr 3 do rozporządzenia;
4)  punktowi osnowy poziomej przypisuje się odpowiednio: atrybuty OPO oraz atrybuty przedstawione w tabelach
nr 8 i 9 załącznika nr 3 do rozporządzenia;
5)  punktowi osnowy wysokościowej przypisuje się odpowiednio: atrybuty OPO oraz atrybuty przedstawione w tabelach
nr 5–7 załącznika nr 3 do rozporządzenia;
6)  punktowi osnowy grawimetrycznej przypisuje się odpowiednio: atrybuty OPO oraz atrybuty przedstawione w tabelach
nr 3 i 4 załącznika nr 3 do rozporządzenia;
7)  punktowi osnowy magnetycznej przypisuje się odpowiednio: atrybuty OPO oraz atrybuty przedstawione w tabeli
nr 2 załącznika nr 3 do rozporządzenia.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Rozporządzenie w sprawie osnów geodezyjnych, Geodezja, Rozporządzenia

Tematy