Rozp w sprawie ochrony fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych, OCHRONA - Zbiór aktów prawnych

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Dz.U.08.207.1295
ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 4 listopada 2008 r.
w sprawie ochrony fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych
(Dz. U. z dnia 26 listopada 2008 r.)
Na podstawie art. 42 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2007 r. Nr 42,
poz. 276 oraz z 2008 r. Nr 93, poz. 583) zarządza się, co następuje:
§
1.
Rozporządzenie określa:
1) rodzaje przedsięwzięć organizacyjnych i technicznych w zakresie ochrony fizycznej;
2) materiały jądrowe podlegające ochronie fizycznej z podziałem na kategorie;
3) sposób przeprowadzania okresowej kontroli systemu ochrony fizycznej.
§
2.
1. Do przedsięwzięć organizacyjnych w zakresie ochrony fizycznej zalicza się w szczególności:
1) określenie ograniczeń i systemu kontroli dostępu do obiektu jądrowego oraz innych miejsc, w których
znajdują się materiały jądrowe, poprzez wyznaczenie stref, o których mowa w § 6;
2) określenie w oparciu o bieżącą ocenę zagrożenia sposobu:
a) ochrony fizycznej obiektu jądrowego oraz materiałów jądrowych w czasie ich wytwarzania,
przetwarzania, przechowywania, stosowania i obrotu nimi oraz składowania,
b) rozmieszczenia środków i urządzeń zabezpieczających, sposobu ich funkcjonowania i
współdziałania oraz sposobu rozmieszczenia służby ochrony, tam gdzie jest ona wymagana,
c) postępowania na wypadek zagrożenia lub zdarzenia radiacyjnego,
d) postępowania w przypadku zagrożenia aktami kradzieży, terroru, dywersji i sabotażu oraz ich
wystąpienia,
e) postępowania w przypadku prób wejścia lub przebywania osób nieupoważnionych w strefach, o
których mowa w § 6;
3) ustalenie procedur przekazania, przejęcia, konwojowania oraz zabezpieczania materiałów jądrowych
w czasie transportu.
2. Do przedsięwzięć technicznych w zakresie ochrony fizycznej zalicza się w szczególności
stosowanie:
1) środków zabezpieczających strefy, o których mowa w § 6, przed dostępem osób nieupoważnionych,
a w szczególności środków mechanicznych, w tym ogrodzeń, ścian, stropów, drzwi, bram,
zabezpieczeń otworów okiennych, dachowych i wentylacyjnych, atestowanych szaf pancernych,
kaset stalowych, specjalnych zamków i kłódek;
2) elektronicznych urządzeń, w tym systemów alarmowych sygnalizujących zagrożenie oraz systemów
służących do obserwacji i rejestracji, a także łączności.
§
3.
Przy realizacji przedsięwzięć organizacyjnych i technicznych, o których mowa w § 2, uwzględnia
się:
1) lokalizację obiektu jądrowego i innych miejsc, w których znajdują się materiały jądrowe z
uwzględnieniem ich ruchu;
2) kategorie materiałów jądrowych;
3) postać materiałów jądrowych;
4) rozmieszczenie urządzeń, instalacji lub ich części, istotnych w procesie wytwarzania, przetwarzania,
przechowywania, stosowania i składowania materiałów jądrowych;
5) podstawowe zagrożenie projektowe zawierające opis potencjalnych zagrożeń, w szczególności
polegających na próbie kradzieży materiału jądrowego, sabotażu, terrorze lub dywersji;
6) monitorowanie stanu bezpieczeństwa obiektu jądrowego i innych miejsc, w których znajdują się
materiały jądrowe;
7) zasady ochrony mienia przewidziane w odrębnych przepisach.
§
4.
Materiały jądrowe podlegające ochronie fizycznej i ich podział na kategorie określa załącznik do
rozporządzenia.
§
5.
1. Poziom ochrony fizycznej materiałów jądrowych różnicuje się w zależności od ich kategorii.
2. Jeżeli w tym samym miejscu znajdują się materiały jądrowe różnych kategorii, stosuje się
przedsięwzięcia organizacyjne i techniczne przewidziane dla materiałów jądrowych wymagających
wyższego poziomu ochrony.
§
6.
1. W obiekcie jądrowym i innych miejscach, w których znajdują się materiały jądrowe, wyznacza
się strefy:
1) ścisłej ochrony, w której znajdują się materiały jądrowe kategorii I;
2) wewnętrzną, w której znajdują się materiały jądrowe kategorii II;
3) chronioną, w której znajdują się materiały jądrowe kategorii III.
2. Strefę ścisłej ochrony można też wyznaczyć w miejscu, w którym znajdują się materiały jądrowe
kategorii II lub III, a strefę wewnętrzną w miejscu, w którym znajdują się materiały kategorii III.
3. W zależności od wpływu określonych instalacji i urządzeń znajdujących się w obiekcie jądrowym
na bezpieczeństwo jądrowe, strefy, o których mowa w ust. 1, wyznacza się także w miejscach, w których
znajdują się te instalacje i urządzenia, chociażby w strefach tych nie znajdowały się materiały jądrowe.
§
7.
1. Dostęp do stref, o których mowa w § 6, jest możliwy po uzyskaniu upoważnienia, zwanego
dalej "identyfikatorem", wydanego przez kierownika jednostki organizacyjnej.
2. W zależności od strefy, w jakiej osoba upoważniona może przebywać, wyróżnia się następujące
typy identyfikatorów:
1) imienny identyfikator typu AA - pozwalający na nieograniczony, stały dostęp do stref, o których mowa
w § 6;
2) imienny identyfikator typu A - pozwalający na nieograniczony, stały dostęp do strefy wewnętrznej
oraz strefy chronionej;
3) imienny identyfikator typu B - pozwalający na nieograniczony, okresowy dostęp do strefy chronionej;
4) identyfikator typu C - pozwalający na jednorazowy dostęp do określonej strefy za zgodą kierownika
jednostki organizacyjnej lub osoby przez niego upoważnionej i pod nadzorem osoby posiadającej
imienny identyfikator dostępu do tej strefy.
3. Identyfikator typu A i AA zawiera następujące elementy:
1) imię i nazwisko osoby upoważnionej;
2) datę ważności i numer identyfikatora;
3) fotografię osoby upoważnionej;
4) stanowisko służbowe osoby upoważnionej;
5) hologram.
4. Identyfikator typu B zawiera imię i nazwisko osoby upoważnionej oraz datę ważności i numer
identyfikatora.
5. Identyfikator typu C zawiera datę ważności, numer identyfikatora oraz określenie strefy, do
dostępu do której uprawnia identyfikator.
6. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzi rejestr osób mających dostęp do stref, o których
mowa w § 6, obejmujący dane zawarte na identyfikatorach wydanych tym osobom, a w przypadku
identyfikatora typu C także imię i nazwisko osoby, której wydano identyfikator, jej adres zamieszkania albo
adres instytucji, którą reprezentuje.
§
8.
Ochrona fizyczna strefy chronionej polega w szczególności na zastosowaniu następujących
przedsięwzięć technicznych:
1) środków zabezpieczających, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 1;
2) urządzeń do obserwacji miejsc, w których znajdują się materiały jądrowe.
§
9.
Ochrona fizyczna strefy wewnętrznej polega na zastosowaniu przedsięwzięć, o których mowa w
§ 8, a ponadto na:
1) ograniczeniu liczby osób przebywających w strefie;
2) rejestracji osób wchodzących i opuszczających strefę;
3) rejestracji i organizacji ruchu pojazdów wjeżdżających i wyjeżdżających ze strefy.
§
10.
Ochrona fizyczna strefy ścisłej ochrony polega na zastosowaniu przedsięwzięć, o których
mowa w § 8 i 9, a ponadto na:
1) zakazie wjazdu prywatnych pojazdów do strefy;
2) obserwacji osób przebywających w strefie przez służbę ochrony;
3) patrolowaniu strefy przez służbę ochrony;
4) zapewnieniu stałej łączności z najbliższą jednostką Policji.
§
11.
1. Ochronie fizycznej w czasie transportu międzynarodowego, krajowego i na obszarze
jednostek organizacyjnych podlegają materiały jądrowe kategorii I-III, z zastrzeżeniem § 15.
2. Przy transporcie materiałów jądrowych w szczególności:
1) unika się regularności w transportach;
2) ogranicza się dostęp do informacji o transporcie w sposób zapewniający jego bezpieczeństwo.
3. Ochrona fizyczna materiałów jądrowych w czasie ich transportu wymaga wcześniejszego ustalenia
między dostawcą, odbiorcą i przewoźnikiem czasu, miejsca i sposobu przekazania materiałów jądrowych i
ich zabezpieczenia, a także innych niezbędnych danych dotyczących transportowanego materiału.
4. W przypadku transportu międzynarodowego materiałów jądrowych przewoźnik jest obowiązany do
wcześniejszego powiadomienia właściwych organów Straży Granicznej i Służby Celnej o miejscu i czasie
przekroczenia granicy przez środek transportu.
5. Jeżeli transportuje się łącznie materiały jądrowe różnych kategorii, stosuje się przedsięwzięcia
organizacyjne i techniczne przewidziane dla materiałów jądrowych wymagających wyższego poziomu
ochrony.
§
12.
Ochrona fizyczna materiałów jądrowych zaliczonych do III kategorii w transporcie
międzynarodowym i krajowym polega w szczególności na zastosowaniu następujących przedsięwzięć
organizacyjnych i technicznych:
1) zapewnieniu łączności z najbliższą jednostką Policji na trasie przejazdu;
2) zaplanowaniu transportu tak, żeby został przeprowadzony w możliwie najkrótszym czasie, z
uwzględnieniem tras alternatywnych;
3) ustaleniu punktu, gdzie będą przekazywane informacje o przebiegu przewozu oraz przekazywaniu
tych informacji;
4) dołączeniu dokumentu przewozowego określającego kategorię transportowanego materiału
jądrowego;
5) spełnieniu wymagań określonych w przepisach dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych;
6) zapewnieniu monitorowania transportu na trasie przejazdu.
§
13.
Ochrona fizyczna materiałów jądrowych zaliczonych do II kategorii w transporcie
międzynarodowym i krajowym polega na zastosowaniu przedsięwzięć, o których mowa w § 12, a ponadto
na:
1) umieszczeniu materiału jądrowego:
a) w przypadku transportu drogowego - w osobnym środku transportu,
b) w przypadku transportu kolejowego - w osobnym wagonie;
2) ochronie transportu przez służbę ochrony;
3) ustanowieniu centrum kontroli transportu zapewniającego ciągłe monitorowanie położenia środka
transportu i stanu bezpieczeństwa oraz łączność z pojazdem transportowym, jego ochroną, Policją
oraz nadawcą i odbiorcą.
§
14.
Ochrona fizyczna materiałów zaliczonych do I kategorii w transporcie międzynarodowym i
krajowym polega na zastosowaniu przedsięwzięć, o których mowa w § 12 i 13, a ponadto na
umieszczeniu materiału jądrowego w osobnym środku transportu pod stałym nadzorem służby ochrony.
§
15.
1. Ochronie fizycznej w transporcie międzynarodowym i krajowym podlega także uran naturalny
transportowany w ilości powyżej 500 kg w postaci innej niż ruda lub jej pozostałości.
2. Ochrona fizyczna uranu, o którym mowa w ust. 1, polega na wcześniejszym ustaleniu między
dostawcą, odbiorcą i przewoźnikiem czasu, miejsca i sposobu przekazania materiałów jądrowych i ich
zabezpieczenia, a także innych niezbędnych danych dotyczących transportowanego materiału.
§
16.
1. Ochrona fizyczna materiałów jądrowych w czasie ich transportu na obszarze jednostki
organizacyjnej polega na zastosowaniu co najmniej następujących środków ochrony:
1) ustaleniu trasy i sposobu transportu;
2) zapewnieniu na czas transportu ograniczonego dostępu do miejsc, przez które przebiega trasa.
2. Ochrona fizyczna materiałów jądrowych zaliczonych do I i II kategorii w czasie ich transportu na
obszarze jednostki organizacyjnej wymaga ponadto:
1) zastosowania osobnego środka transportu;
2) konwojowania przez co najmniej dwóch członków służby ochrony, mających zapewnioną łączność z
osobą odpowiadającą za ochronę jednostki organizacyjnej.
§
17.
1. Okresową kontrolę systemu ochrony fizycznej przeprowadza Prezes Państwowej Agencji
Atomistyki lub osoba przez niego upoważniona, zwani dalej "kontrolującym".
2. Kontrola, o której mowa w ust. 1, jest przeprowadzana w sposób umożliwiający ocenę aktualnego
stanu ochrony fizycznej w jednostce organizacyjnej i porównanie go z systemem ochrony fizycznej
obowiązującym w tej jednostce.
3. Kontrolujący jest uprawniony do:
1) żądania od kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej informacji i przedstawienia
dokumentów dotyczących systemu ochrony fizycznej;
2) przeprowadzenia czynności potrzebnych do ustalenia stanu technicznego środków
zabezpieczających i urządzeń elektronicznych, a także prawidłowości ich zastosowania;
3) sprawdzania dokumentacji zdarzeń zaistniałych w systemie alarmowym oraz sposobu archiwizacji
tych zdarzeń.
4. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kierownika kontrolowanej jednostki
organizacyjnej lub osoby przez niego upoważnionej.
§
18.
Kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej jest obowiązany zapewnić kontrolującemu
warunki niezbędne do przeprowadzenia kontroli.
§
19.
1. Po przeprowadzeniu kontroli kontrolujący sporządza w dwóch egzemplarzach protokół
kontroli.
2. Po podpisaniu protokołu kontroli przez kontrolującego i kierownika jednostki organizacyjnej albo
osoby przez niego upoważnionej jeden egzemplarz protokołu kontroli otrzymuje kierownik kontrolowanej
jednostki organizacyjnej.
§
20.
W sprawach dotyczących sposobu przeprowadzania okresowej kontroli systemu ochrony
fizycznej, w zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia
29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe o wykonywaniu przez organy dozoru jądrowego kontroli w zakresie
bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej.
§
21.
Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie ochrony
fizycznej materiałów jądrowych (Dz. U. Nr 98, poz. 983).
§
22.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 25 grudnia 2008 r.
ZAŁĄCZNIK
MATERIAŁY JĄDROWE PODLEGAJĄCE OCHRONIE FIZYCZNEJ I ICH PODZIAŁ NA KATEGORIE
Lp.
Materiał jądrowy
Postać
Kategorie
I
II
III
1
2
3
4
5
6
1
Pluton
1
nienapromieniowany
2
2 kg
lub
więcej
mniej niż 2 kg, lecz
więcej niż 500 g
500 g lub mniej,
lecz więcej niż
15 g
2
Uran-235
nienapromieniowany
2
: -
uran o wzbogaceniu 20
% U-235 lub więcej
5 kg
lub
więcej
mniej niż 5 kg, lecz
więcej niż 1 kg
1 kg lub mniej,
lecz więcej niż
15 g
- uran wzbogacony
poniżej 20 % U-235,
ale nie mniej niż 10 %
10 kg lub więcej
mniej niż 10 kg,
lecz więcej niż 1
kg
- uran wzbogacony
powyżej naturalnej
zawartości U-235 w
uranie, lecz mniej niż
10 % U-235
10 kg lub więcej
3
Uran-233
nienapromieniowany
2 kg
lub
więcej
mniej niż 2 kg, lecz
więcej niż 500 g
500 g lub mniej,
lecz więcej niż
15 g
4
Napromieniowane
paliwo
zubożony lub
naturalny uran, tor,
lub niskowzbogacone
paliwo (poniżej 10 %
składnika
rozszczepialnego)
3
______
1
Nie dotyczy plutonu zawierającego więcej niż 80 % Pu-238.
2
Oznacza nienapromieniowany w reaktorze materiał jądrowy lub materiał jądrowy napromieniowany w
reaktorze, jeśli moc dawki w odległości 1 m od nieosłoniętego materiału nie przekracza wartości 1
Gy/h.
3
Inne paliwo, które ze względu na pierwotną zawartość materiału rozszczepialnego zostało przed
napromieniowaniem zaliczone do kategorii I lub II, można zaliczyć do kategorii o jeden stopień
niższej (odpowiednio II lub III), jeśli moc dawki w odległości 1 m od nieosłoniętego paliwa przekracza
wartość 1 Gy/h.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Rozp w sprawie ochrony fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych, OCHRONA - Zbiór aktów prawnych

Tematy