Ruchy i wspolnoty w Kosciele, Religijne, Egzorcyzmy i modlitwy o uwolnienie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Ruchy i wspólnoty w Kościele
po Drugim Soborze Watykańskim
1. Wprowadzenie
Katolicy, często ludzie młodzi szukają stale nowych form realizowania swojego
chrześcijaństwa. Tworzą się ruchy i nieformalne grupy. Pragnieniem jednostek, które
zapoczątkowują nowe prądy jest zazwyczaj odnowa życia duchowego w Kościele - stąd
powstaje ogólne określenie ruchy odnowy, ruchy reformatorskie (słowo
ruch
mówi tu o
jakiejś zmianie - intencyjnie jest to zmiana w kierunku dobra, odnowienia, powrotu do
źródeł). Z czasem autentyzm ruchów, poprawność ich doktryny się weryfikuje i wzbogacony
zostaje Kościół o nową duchowość i nowe formy apostolstwa, lub grupa /sekta odłącza się od
jedności i zamiera lub trwa. Sobór Watykański Drugi stał się natchnieniem i stworzył klimat
sprzyjający powstawaniu wielu nowych i dynamicznemu rozwojowi istniejących ruchów i
wspólnot.
2. Z historii.
Od samego początku życia Kościoła pojawiają się prądy i ruchy odnowy, wywierające na
życie Kościoła znaczący wpływ. Część z tych ruchów ulegała z czasem instytucjonalizacji,
inne zaś pozostały w klimacie spontaniczności i charyzmatycznego zaangażowania. Niektóre
zanikły, inne wykazują dynamiczny rozwój. Nowe ruchy pojawiają się już
w starożytności
.
Występujące niekiedy silne jednostki tworzyły nieraz na bazie jakiejś grupy czynne lub
kontemplacyjne rodziny zakonne.
Średniowiecze
przyniosło w tej dziedzinie (obok pewnych
sekt) dwa wielkie zakony: dominikanów i franciszkanów. Wchodząc w erę nowożytną
zauważamy powstawanie bractw i świeckich instytutów. Aniela Merici (1470-1540)
propaguje życie w świecie ideałem rad ewangelicznych. Jean Leunis (Belgia) zapoczątkowuje
ruch Sodalicji Mariańskich (znany obecnie pod nazwą Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego).
Wiek XX
to powstanie Akcji Katolickiej, ruchu z Szensztat, Fokolarini, Cursillo.
Sobór Watykański II
, będący nowym, świeżym powiewem Ducha Świętego Odnowiciela
i dokonujący odnowy Kościoła na wszystkich frontach jego życia stał się także
wyzwolicielem iskier zapalających chrześcijan do dynamicznego tworzenia coraz to nowych
grup, wspólnot, prądów, duchowości i ruchów. Duch Święty “ośmielony” niejako i
zaproszony przez Kościół zgromadzony na Soborze kędy chce wylewa swój ogień na cały
świat. Zadziwiający jest tak dynamiczny rozwój takich ruchów jak
Odnowa w Duchu
Świętym
, czy
Neokatechumenat.
Wymieńmy teraz bardziej i mniej znane ruchy, zatrzymując
się na dwóch:
Odnowie w Duchu świętym
, oraz
Neokatechumenacie.
3. Współcześnie istniejące ruchy i wspólnoty
Za doświadczonym znawcą katolickich ruchów odnowy
ks. Eugeniuszem Weronem SAC
1
,
autorem wielu książek i opracowań nt. teologii powołania i apostolatu świeckich cytuję
nazwy dwudziestu ruchów , które brały udział w pierwszym międzynarodowym kongresie
ruchów odnowy kościelnej (Rzym, 23-27 września 1981):
Arka
Jean Vanier
Francja 1964
Comunione e Liberazione ks. Luigi Giusani
Włochy 1954
Chrześcijańska Wspólnota
Wychowania
o. Jean M.Rousseau
Francja 1977
Wspólnoty życia
chrześcijańskiego
o. Jean Leunis
Włochy 1563
Kultura i Wiara
Brazylia 1976
Cursillos de Cristianidad
Hiszpania 1949
Eau Vive
Marta Robin
Francja 1967
Equipes Notre Dame
ks. Henryk Caffarel
Francja 1930
Światło-Życie
ks. Fr. Blachnicki
Polska 1954
Kościół-Świat
ks. Antonio Fallico
Włochy1976
Focolarini
Chiara Lubich
Włochy1943
Międzynarodowy Ruch
Oazowy
Włochy 1950
Ruch Odnowy w Duchu
Świętym
USA 1967
Ruch Apostolski z Szensztat ks. Józef Kentenich
Niemcy 1914
Sodalitium Christiane Vitae
Peru 1971
Christ, Comunion, Liberation
Uganda1970
Bractwo Jezusowe
Francja
Pro Sanctitate
ks. Gugl. Giaquinta
Włochy1947
Żiva Cerkiew
Słowacja1955
F.I.E.S.
Włochy1957
Chrześcijańska Agape
Czechosłowacja
Istnieją również:
Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego
Opus Dei
Taize i Sobór Młodych
Akcja Katolicka
Listy te trzeba jeszcze uzupełnić o nazwy innych ruchów i wspólnot działających w Kościele
powszechnym i w Polsce:

Rodzina Radia Maryja

Żywy Różaniec

Rycerstwo Niepokalanej

Czciciele Miłosierdzia Bożego

Stowarzyszenie Rodzin Katolickich

Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży

Czciciele Niepokalanego Serca NMP

Ruch Anonimowych Alkoholików i inne ruchy trzeźwościowe

Ruch Domowego Kościoła (Oaza Rodzin) w ramach Ruchu Światło Życie

Neokatachumenat

Ruch Obrony Życia

Skauci / Harcerstwo

Zespoły Charytatywne

Trzeci zakon św. Franciszka

Krucjata Maryjna

Legion Maryi

Klub Inteligencji Katolickiej

Grupa pielgrzymkowa

Czciciele Serca Pana Jezusa

Straż honorowa

Ewangelizacja 2000

Chór parafialny

Rada parafialna

Świeccy Szafarze Komunii świętej

Orkiestra parafialna

Krąg biblijny

Verbum

Zespół synodalny

Schola

Rodzina Rodzin

Przymierze Rodzin

Ruch Pomocników Maryi Matki Kościoła

Ruch Totus Tuus

Maitri

Soli Deo

Ku cywilizacji Miłości

Wspólnota Krwi Chrystusa

Ruch Rodzin Nazaretańskich

Ruch ku Lepszemu Światu

Konferencja św. Wincentego a Paulo

Spotkania Małżeńskie

Wspólnoty Wieczernikowe
Ruchy w Kościele powinny być także ruchami kościelnymi. W tym celu muszą spełniać
pewne kryteria:

uświęcanie

prawowierność nauki

trwała i autentyczna komunia z papieżem i biskupem

apostolskość

zaangażowanie w służbie człowiekowi

uznanie prawa pluralizmu w tworzeniu ugrupowań kościelnych
Istnieje porównanie Kościoła do orkiestry, w której każdy ochrzczony wezwany jest do granie
na jednym instrumencie, danym mu przez Ducha Świętego.
Obraz ten stosowany bywa do Kościoła parafialnego, ale można go także użyć względem
Kościoła powszechnego, gdzie różne ruchy to jakby poszczególne instrumenty. Ruchy, które
ożywiają, ubogacają i służą Kościołowi, najczęściej tworzą małe wspólnoty, w których
członkowie ruchu stają się ewangelizowani i ewangelizujący. Realizuje się tak więc zarówno
idea stałej formacji jak i apostolstwa. Wspólnoty tworzone przez różne ruchy odpowiadają na
zapotrzebowanie i oczekiwanie chrześcijanina aby być akceptowanym i aby służyć innym i
akceptować ich. W braterskiej wspólnocie przeżywa się głęboko kontakt z Panem Bogiem,
świadomość szczególnego posłannictwa, misji do spełnienia, poprzez podjęcie i spełnienie
konkretnej posługi. Charakterystyczną cechą współczesnych ruchów jest ich różnorodność
i wielokształtność. Niektóre z nich posiadają stałe i silne struktury, przynajmniej w centrum
ruchu, inne natomiast unikają jakiejkolwiek organizacji. Właśnie te amorficzne ruchy osiągają
szybko wysoki stopień rozpowszechnienia i przyciągają duże grupy ludzkie.
4. Odnowa w Duchu Świętym,
zwana również odnową charyzmatyczną jest przykładem bardzo szeroko
rozpowszechnionego ruchu. Nie jest ona organizacją, nie prowadzi ewidencji swych
członków, nie ma sztywnych struktur. Spotkania grup modlitewnych odbywają się jednak na
ogół regularnie - przeważnie raz na tydzień. Charakterystyczną cechą ruchu odnowy jest
modlitwa uwielbienia i radosnego dziękczynienia. Wspólnota wiary wzrasta i żywi się
słowem Bożym. Na Spotkaniu modlitewnym zawsze czyta się i rozważa Pismo Święte.
Uczestnicy spotkania w świetle słowa życia dzieli się swoimi osobistymi refleksjami i
doświadczeniami. Spotkanie przygotowuje zwykle grupa animatorów blisko
współpracującym z kierownikiem duchowym grupy, którym powinien być ksiądz.
Odpowiedzią ruchu charyzmatycznego na potrzebę ewangelizacji są spotkania zwane
Seminarium Odnowy w Duchu Świętym
, organizowane w dużych grupach, które oprócz tego
gromadzą się w małych grupach (do 10 osób).
Seminarium
trwa 7-10 tygodni. Jego treścią
jest głoszenie kerygmatu, rozważanie słowa
Bożego, katecheza i wezwanie do przeżywania
Seminarium
na codziennej modlitwie
indywidualnej. Spotkania modlitewne, rozważanie słowa Bożego, atmosfera małych grup
mają pomóc katolikowi do pogłębienia życia religijnego. Wykorzystywane są różne dary
Ducha Świętego z uzdrawianiem, prorokowanie, i językami włącznie, największym darem jak
wiemy pozostaje oczywiście miłość. Jeżeli spotkania modlitewne prowadzone są właściwie i
gdy zachowana jest czystość nauczania wówczas ważnymi owocami
Odnowy
są: pobożność
eucharystyczna, głębokie wejście w studium Pisma Świętego, oraz zaangażowanie na rzecz
potrzebujących, chorych i innych spraw Kościoła lokalnego i powszechnego. Początki
Odnowy w Duchu Świętym
sięgają czasów zaraz po Soborze Watykańskim Drugim, jednak do
jej powstania przyczyniło się pentekostalne przebudzenie Kościołów i wspólnot w północnej
Ameryce (jednym z pionierów tego przebudzenia był Denis Benett).
Protestanckie częściowo korzenie, z których czerpie ruch charyzmatyczny mają niekiedy
niebezpieczny wpływ na formację we wspólnotach
Odnowy w Duchu Świętym.
Jednym
z podstawowych błędów na jakie w tym zakresie narażona jest
Odnowa
stanowi “zacieranie
różnic między kapłaństwem służebnym, związanym ze święceniami i kapłaństwem
powszechnym, które posiada swój fundament
w Chrzcie Świętym”
2
. Wynikiem tego błędu
jest czasem izolowanie kapłana od wspólnoty, nauczanie przesiąknięte doktrynami
protestanckimi, w ostateczności
formalna schizma
.
3
Członkowie Kościoła wraz ze swoimi
duszpasterzami mają obowiązek badać wspólnoty charyzmatyczne, aby wydały one właściwy
owoc. To co grozi charyzmatykom, to elitaryzm, fundamentalizm biblijny, przeciwstawiające
się równocześnie autentycznym zasadom Pisma Świętego i nauce Kościoła. Duszpasterze
muszą w myśl słów św. Pawła: “Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie. Wszystko
badajcie, a co szlachetne - zachowujcie” /1Tes 5,19-21/
5. Neokatechumenat
Droga Neokatechumenalna, podobnie jak Odnowa w Duchu Świętym dąży do ożywienia
życia chrześcijańskiego i tak jak ruch charyzmatyczny rozprzestrzeniła się w wielu miastach i
miejscowościach w Polsce i na całym świecie. Formacja, jaka dokonuje się na drodze
neokatechumenalnej jest bardziej niż u charyzmatyków szczegółowo określona i opracowana
w kilkunastoletnim programie. Dokonuje się ta formacja w ramach celebracji liturgii słowa
i podczas zgromadzenia eucharystycznego / najczęściej sprawowanego nie w pomieszczeniu
kościoła, lecz w różnych salach/, w czasie spotkań domowych w kilka osób oraz podczas
jedno- lub kilkudniowych konwiwencji wyjazdowych. Neokatechumenat obficie czerpie z
Pisma Świętego. Słowo Boże jest często czytane, wyjaśniane, komentowane spontanicznie w
kontekście życia, rozważane w małych grupach i dużych wspólnotach. Wspólnoty
neokatechumenalne posługują się bogatą symboliką, szczególnie w liturgii. Symbole są w
katechezach przedstawiane i opisywane. Droga neokatechumenalna trwa długo (około 12-15
lat) i jest podzielona na etapy. Po drodze dokonuje się rytów, obrzędów, wtajemniczeń,
skrutiniów itp. Z jednej strony widać pozytywne owoce drogi:
rodziny pojednane, otwarte na
życie i pragnące nieść Ewangelię na cały świat. Liczne powołania kapłańskie i zakonne,
wielki
zapał misyjny
4
.
Mimo tak pozytywnej wypowiedzi samego papieża nie sposób nie dostrzec różnych
czyhających niebezpieczeństw:
a.
Swoisty ezoteryczny charakter, tajemnica zakryta dla tych, którzy na drogę dopiero
wchodzą lub przyglądają się z boku.
b.
Brak wewnętrznej reformowalności, brak komunikacji dół - góra.
c.
Brak teologiczno-katechetycznego szkolenia dla członków wspólnot.
d.
Brak uznania przed-neokatechumenalnego życia chrześcijańskiego. Neokatechumenat
utożsamiany jest z chrześcijaństwem. Odejście od
Drogi
traktuje się jak odejście od
Chrystusa, od Kościoła, od zbawienia.
e.
Przemiana człowieka wiązana jest z wydarzeniami na drodze, jakby one
identyfikowały się z duchową przemianą człowieka nie wiązana z jego długotrwałym
moralnym wysiłkiem .
f.
Wartości ludzkie /praca, nauka, rodzina, przyjaźń/ są traktowane jako przeszkoda w
realizacji chrześcijaństwa neokatechumenalnego.
g.
Rola prezbitera jest sztucznie ograniczona do funkcjonariusza kultycznego
/Eucharystia, pokuta/. Prezbiter, a nawet i Biskup praktycznie nie mają żadnego
wpływu na życie wspólnot neokatechumenalnych.
h.
Wyżsi katechiści wymagają od podwładnych bezwzględnego posłuszeństwa, a swoje
decyzje utożsamiają z działanie Ducha Świętego.
i.
Niepokojąca jest wypaczająca interpretacja niektórych słusznych postaw moralnych,
co prowadzi do przedkładania obowiązków neokatechumenalnych ponad obowiązki
wobec najbliższych / tzw. “słowo o nienawiści”/. Postuluje się publiczną szczerą
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Ruchy i wspolnoty w Kosciele, Religijne, Egzorcyzmy i modlitwy o uwolnienie

Tematy