rodzaje stropów, Studia, BUDOWNICTWO

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Rodzaje stropów
Rodzaje stropów
Strop usztywnia budynek, utrudnia przepływ hałasu między piętrami, a niekiedy też ucieczkę
ciepła. Musi być nie tylko odpowiednio wytrzymały, ale też sztywny, aby za bardzo się nie
uginał i nie drgał. Zatem wybór odpowiedniej konstrukcji należy przede wszystkim do
projektanta.
Konstrukcję stropową projektuje się uwzględniając jej rozpiętość i
przewidywane obciążenia, czyli ciężar własny stropu (łącznie z
ciężarem podłogi i sufitu) i postawionych na nim ścian
działowych, a także ciężar mebli oraz urządzeń, jak również
mieszkańców i ich gości.
W doborze odpowiedniej konstrukcji bierze się pod uwagę również
ilość i rodzaj niezbędnych podpór montażowych, zbrojenie oraz
sposób deskowania. Równie ważny jest sposób transportowania materiałów, przygotowania
mieszanki betonowej (jeśli będzie potrzebna) oraz przerwy technologiczne związane, np. z
twardnieniem betonu.
Uwaga!
Strop usztywnia ściany nośne tylko wtedy, gdy jest oparty na nich za pośrednictwem
wieńców, czyli obwodowych belek żelbetowych. Dlatego warto zadbać, by zbrojenie wieńca było
wykonane zgodnie z projektem konstrukcyjnym stropu.
Strop z przeznaczeniem
•
Gęstożebrowy (na belkach częściowo prefabrykowanych)
- popularny w budynkach o
dość regularnych kształtach i rozpiętości podpór nie większej niż 7 m. Wymaga
zaprojektowania odpowiedniego wzmocnienia pod ciężkie ścianki działowe, jeśli te mają
przebiegać równolegle do belek.
•
Z płyt kanałowych
– zalecany w domach o prostych kształtach i rozpiętości podpór
mniejszej niż 6 m, umożliwia odłożenie na później decyzji o miejscu ustawienia ścian
działowych. Szerokość i długość stropu powinna odpowiadać wymiarom modułowym
pojedynczych płyt.
•
Płytowy monolityczny
– układany zazwyczaj w budynkach o nieregularnym kształcie i
sporej rozpiętości podpór. Zbrojenie takiego stropu projektant zawsze dobiera
indywidualnie, w zależności od obciążeń, rozmiarów i sposobów podparcia.
•
Drewniany
– przeznaczony przede wszystkim do domu drewnianego, w murowanym może
być stropem poddasza, które nie jest przewidziane na cele mieszkalne.
Ważne wymiary
Im większa jest
rozpiętość stropu
, tym łatwiej można rozplanować układ pomieszczeń w domu.
Grubość stropu
zaś - związana m.in. z jego rodzajem i rozpiętością oraz wielkością
zaplanowanego obciążenia - decyduje o wysokości pomieszczeń. Warto pamiętać, że wysokość
pomieszczeń zależy nie tylko od stropu, który się nad nimi znajduje, ale też od sposobu jego
wykończenia (np. tynk, sufit podwieszony), a także od rodzaju i grubości posadzki na stropie
dolnym.
Stropy żelbetowe
Praktycznie zastąpiły popularne niegdyś stropy na belkach stalowych (zwanych tregrami). Obecnie
stosowane już tylko podczas remontów starych domów murowanych, w których wymienia się
zniszczone stropy drewniane.
Podstawowym elementem nośnym w
stropach żebrowych
są
belki rozstawione w niewielkich odległościach. Przestrzeń między
nimi najczęściej wypełnia się specjalnymi pustakami z ceramiki
lub betonu. Stropy żebrowe można wykonać w całości na budowie
(stropy
Ackermana
) lub wykorzystać w tym celu częściowo
prefabrykowane belki stropowe - tworzące z odpowiednimi
pustakami systemy
stropów gęstożebrowych
- oraz beton, z
którego formuje się górne części belek i kilkucentymetrową płytę
(3-5 cm) zwaną nadbetonem.
Poszczególne rozwiązania (systemy) różnią się przede wszystkim rozstawem belek oraz
wysokością konstrukcyjną, rozpiętością i dopuszczalnym obciążeniem stropu; najpopularniejsze to
Teriva, Fert
i
Ceram.
Takie stropy są dość grube (25-30 cm), co wynika z faktu, że stosunkowo
mała ilość zbrojenia nie zapewnia odpowiednio wysokiej wytrzymałości.
Konstrukcje z gęsto ułożonymi żebrami wymagają odpowiedniego podparcia na czas betonowania
- rozstaw podpór nie powinien być większy niż 1,5 m. Warto na to zwrócić uwagę, ponieważ na
budowie łatwo o błędy spowodowane, np. niestabilnym oparciem podpór czy niestarannym
wypoziomowaniem miejsca oparcia belek. Należy też pamiętać, że strop gęstożebrowy osiąga
odpowiednią wytrzymałość dopiero po trzech - czterech tygodniach od betonowania, do tego czasu
nie powinno się więc go nadmiernie obciążać.
Stropy płytowe monolityczne
powstają po zabetonowaniu
zbrojenia, ułożonego ściśle według projektu i oddzielonego od
pełnego deskowania specjalnymi podkładkami. Szalunek z desek
coraz częściej zastępowany jest systemowym deskowaniem
wielokrotnego użytku, co znacznie usprawnia pracę.
Sposób zbrojenia stropu monolitycznego musi być ściśle określony
w projekcie. Zamiast przygotowywać je bezpośrednio na budowie,
można zamówić w zakładzie zbrojarskim, co wyeliminuje
ewentualne błędy podczas montażu. Następnie całą powierzchnię
stropu zalewa się betonem do wysokości również określonej w projekcie. W okresie kiedy betonu
dojrzewa, konieczna jest jego pielęgnacja – polewanie wodą i ochrona przed nadmiernym
nasłonecznieniem.
(fot. Leier)
Deskowanie nie będzie potrzebne, jeśli zastosuje się częściowo prefabrykowany
strop typu
filigran
z płyt żelbetowych będących jednocześnie szalunkiem traconym. Są to elementy ze
zbrojeniem głównym oraz kratownicami usztywniającymi płyty podczas transportu i montażu.
Takie stropy mogą mieć dowolny kształt oraz gotowe otwory na schody, piony instalacyjne i
kominy. Płyty - wykonane według indywidualnego projektu w zakładzie prefabrykacji – układa się
dźwigiem na ścianach nośnych i podporach montażowych. W miejscach połączeń płyt robi się
dodatkowe zbrojenie i całość przykrywa warstwą betonu o grubości przewidzianej w projekcie.
Stropy z płyt kanałowych (zwanych też żerańskimi)
układa się
najszybciej - montaż zajmuje nie więcej niż 3-4 godziny, zaraz po
tym można je w pełni obciążać. Wysokość konstrukcyjna takich
stropów wynosi 24 cm, nośność zaś jest ponad dwukrotnie większa
niż typowych stropów gęstożebrowych.
(fot. Solbet Kolbuszowa)
Stropy drewniane
Stosuje się je przede wszystkim w domach o konstrukcji szkieletowej oraz w domach z bali.
czasem wykonuje się w domach murowanych, np. jako strop oddzielający poddasze
użytkowe od strychu. Materiał użyty do jego budowy to głównie drewno sosnowe lub świerkowe
wysuszone do odpowiedniej wilgotności (nie wyższej niż 16%) oraz zaimpregnowane preparatami
owado- i grzybobójczymi dopuszczonymi do stosowania wewnątrz pomieszczeń. W zależności od
sposobu wykończenia stropu jego elementy mogą być surowe (drewno tartaczne) lub strugane
(heblowane) a nawet poddane dekoracyjnemu frezowaniu.
Drewno nie może mieć wad w postaci pęknięć przez całą szerokość przekroju ani dużych sęków.
We wszystkich rodzajach stropów główne elementy to belki lub żebra nośne oraz poszycie.
Rozpiętość stropów drewnianych najczęściej nie przekracza 6 m. Elementy nośne z litego drewna
zastępowane są niekiedy belkami prefabrykowanymi, np. z drewna klejonego warstwowo lub płyt
drewnopochodnych albo produkowanymi w postaci drewnianej kratownicy. W praktyce
najczęściej spotyka się stropy żebrowe i belkowe.
Stropy żebrowe
montowane są w budynkach o konstrukcji szkieletowej. Żebra wykonuje się z
desek lub bali. Bez dodatkowego usztywnienia są one wiotkie, dlatego oprócz poszycia z płyty
OSB montuje się żebra poprzeczne stabilizujące konstrukcję stropu.
Stropy belkowe
układa się w budynkach drewnianych z bali oraz w domach murowanych.
Elementami nośnymi takiego stropu są belki drewniane o dużym przekroju, np. 10×15 lub 15×20
cm, rozstawione co 1-1,5 m.
Uwaga!
Odporność ogniową stropu drewnianego można poprawić obustronną okładziną z płyt
gipsowo-włóknowych lub ognioodpornych gipsowo-kartonowych.
Stropy w domach jednorodzinnych
rodzaj stropu
zalety
wady
gęstożebrowy
- poszczególne elementy łatwo
się przewozi i składuje
- jego montaż nie jest zbyt
skomplikowany, nie wymaga
użycia ciężkiego sprzętu
- dopuszczalne obciążenie nie jest zbyt duże
- może klawiszować, czyli jego belki nośne
(żebra) mogą się niezależne od siebie uginać, a
to objawia się rysami i pęknięciami na suficie
wzdłuż ich krawędzi
płytowy
monolityczny
- może przenosić duże
obciążenia
- ma dużą sztywność
- jego wykonanie jest praco- i czasochłonne
z płyt
"żerańskich"
- szybko się go montuje, zaraz
po montażu można go w pełni
obciążyć
- daje gładką, łatwą do
otynkowania powierzchnię
sufitu
- wymaga użycia dźwigu
- w miejscach połączeń płyt, na tynku na
suficie często powstają zarysowania
typu filigran
- może mieć dowolny kształt i
rozpiętość
- może być zaprojektowany na
duże obciążenie
- ma łatwą do wykończenia, bo
gładką powierzchnię sufitu
- wymaga użycia dźwigu do montażu
- jest dość drogi
drewniany
- jest tańszy i lżejszy od
żelbetowego
- można go obciążać od razu
po zakończeniu prac
- znacznie się ugina
- słabo izoluje akustycznie
Sposób wykończenia
Zależnie od rodzaju stropu jego spodnią powierzchnię (czyli sufit) wykańcza się w różny sposób.
Tradycyjne tynki cementowo-wapienne lub gipsowe zalecane są do nakładania na stropy o dobrej
przyczepności i niezbyt gładkiej powierzchni, dzięki czemu tynk może „zakotwić się” w
nierównościach. W ten sposób wykańcza się stropy gęstożebrowe na belkach prefabrykowanych
oraz monolityczne, wylewane w szalunku z desek. Stropy o gładkiej, równej powierzchni, np.
wylewane w deskowaniach wielokrotnego użytku, można pokryć tynkiem cienkowarstwowym.
Do stropu kanałowego najlepiej podwiesić płyty, np. gipsowo-kartonowe, zamocowane do rusztu,
ponieważ po pewnym czasie w miejscach połączeń płyt stropowych na tynku tradycyjnym
najprawdopodobniej pojawiłyby się rysy i pęknięcia.
Uwaga!
W niektórych stropach można prowadzić instalacje (np. elektryczne), układając je w
kanałach utworzonych przez pustaki stropowe lub otwory w płytach.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

rodzaje stropów, Studia, BUDOWNICTWO

Tematy